Αναρωτιέμαι, αν υπήρχε ένας Παγκόσμιος Σύνδεσμος Μοναξιάς, πόσα στα αλήθεια μέλη θα απαριθμούσε… ίσως και περισσότερα από ολόκληρο τον πληθυσμό της γης… και νιώθω ότι αυτό δεν είναι υπερβολή!
Ο σημερινός άνθρωπος νιώθει μόνος. Νιώθει μόνος ενώ περιτριγυρίζεται από εκατομμύρια συνανθρώπους και ουσιαστικά κρύβεται στην ανωνυμία του μεγάλου πλήθους.
Από την άλλη όμως…η εσωτερική μοναξιά συντελεί στη διαμόρφωση της προσωπικότητας μας. Στην ευεργετική γαλήνη της μοναξιάς βρίσκουμε τον εαυτό μας, εξετάζουμε ήρεμα τις πράξεις και τις σκέψεις μας, μιλάμε κρυφά με τη συνείδηση μας, διαπιστώνουμε τα λάθη μας και σχεδιάζουμε με επίγνωση των δυνάμεων και των επιδιώξεων μας την πορεία μας για το μέλλον.
Στη μοναξιά βρίσκουμε την ευκαιρία να αυτοσυγκεντρωθούμε, να εξετάσουμε προσεκτικά γυμνή την ψυχή μας, αισθανόμαστε εντονότερα την ύπαρξή μας. Αναρωτιέμαι… έτσι έχουν τα πράγματα ή θέλω να νομίζω πως είναι έτσι επειδή η μοναξιά, ο σκοτεινός ίσκιος της ζωής μου, πλακώνει σήμερα όσο ποτέ άλλοτε την ψυχή μου…
32 σχόλια:
Η Μοναξιά είναι η μάστιγα της σύγχρονης εποχής μας.
Την μοναξιά αυτην που την νιώθουμε όχι λόγω της έλλειψης ανθρώπων γύρω μας αλλά λόγω της διαφορετικής "ποιότητας" του ενός ανάμεσα στους άλλους.
Ζητάμε πολλά αλλά δεν ξέρουμε να εκτιμούμε όσα ήδη έχουμε.
Η εποχή μας είναι γεμάτη από όλα όσα κάνουν την ζωή μας πιο ευκολη αλλά μας αποξενώνει από τους γύρω μας!
Λουλούδι μας
χρόνια πολλά
Χριστός Ανέστη
Αναστασία,
Καλησπέρα! Εύχομαι να πέρασες όμορφα!
Έχω προσέξει ότι την μοναξιά αυτή που λες τη βιώνω πολύ πιο έντονα όταν πάρω άδεια από τη δουλειά λίγες μέρες και βασικά δεν έχω κάτι ουσιαστικό να κάνω… ίσως και να μη θέλω βέβαια… δεν ξέρω αν φταίει η διαφορετική ποιότητα που λες…
Αληθώς Ανέστη και Χρόνια Όμορφα καλή μου Αναστασία!
Φιλιά!
Καλησπέρα Λουλύδι μου,
Υπέροχο το θέμα σου και σήμερα.
Νομίζω βέβαια ότι κάποια πράγματα, εκφράζονται μπερδεμένα, κάπως, (κατά την γνώμη μου πάντα),...
Μοναξιά καταρχήν υπήρχε και στον άνθρωπο του χτες. Πού δεν ζούσε στις σύγχρονες πόλεις.
Απλά, όταν αυτός ζει στις πόλεις, του δίνεται η ευκαιρία να την καλλιεργήσει.
Αιτία της μοναξιάς, είναι ο φόβος.
Ή, καλύτερα, οι φόβοι.
Όταν το μυαλό του είναι απασχολημένο με την δουλειά (και όχι με την εργασία), τότε δεν μπορεί να κάνει σκέψεις και επειδή βασικός μηχανισμός του φόβου, είναι οι σκέψεις, με όργανό τους το μυαλό, (όπως και πολλών ασθενειών, όπως πολύ καλά μου είπες πρόσφατα).
Στις πόλεις ο άνθρωπος φοβάται αρκετά.
Μια ακόμη επισήμανση που έχω να κάνω,είναι σχετικά με την λέξη "μοναξιά". Μοναξιά είναι κάτι που ο άνθρωπος δεν το θέλει. Δεν το επιδειώκει. Κάτι που "πέφτει" σ'αυτό. Του προκύπτει.
Η κατ΄επιλογήν "μοναξιά", όταν δηλαδή μένουμε για λίγο μόνοι με τον εαυτό μας (ή και περισσότερο), δεν ονομάζεται "μοναξιά". Ονομάζεται "μοναχικότητα".
Μέσα στην μοναξιά, ο άνθρωπος δεν μπορεί, ή, δεν είναι σε θέση να αξιολογήσει τίποτα. Είναι μια θέση, την οποία δεν επέλεξε. Κάτι το αρνητικό.
Στην "μοναχικότητα", αντίθετα, πολλά.
Η μοναξιά ΕΙΝΑΙ ένα άσχημο μέρος για να μείνεις. Συμφωνώ.
Το άτομο που βιώνει την μοναξιά, είναι αυτοκλειώμενο σε αυτή την φυλακή και δεν μπορεί να βοηθηθεί εύκολα, επειδή την πόρτα την έκλεισε το ίδιο και "έχασε τα κλειδιά".
Η μοναχικότητα όμως όχι.
Συγκεκριμένα, θα μπορούσαμε να πούμε, ότι είναι το φάρμακο για την μοναξιά.
Επίσης, έχω να κάνω μια σημαντική παρατήρηση, τόσο σχετικά με το post σου σήμερα όσο και σχετικά με όλα τα post σου γενικότερα. Όμως, θα προτιμήσω να μην την καταθέσω εδώ.
Πολύ σημαντικό το θέμα που θέτεις εδώ σήμερα και εύχομαι να συζητηθεί αρκετά. Εύγε!
Θα είμαι εδώ.
Φιλιά
Πολύ εύστοχες οι παρατηρήσεις σου Πειρατή μου!
Άλλωστε υπάρχουν τόσα και τόσα παραδείγματα πνευματικών ανθρώπων που με την εκούσια μοναξιά/μοναχικότητα τους, αυτοσυγκεντρώνονται και επιδίδονται ανεμπόδιστα στο δημιουργικό τους έργο.
Δυστυχώς όμως οι σύγχρονες κοινωνικές δομές κατασκευάζουν αν θέλεις το μοντέλο του αποξενωμένου, του αλλοτριωμένου, του εγωκεντρικού ανθρώπου πολύ περισσότερο από ότι στο πρόσφατο ακόμα παρελθόν.
Πόσοι από εμάς βλέπουμε τα ατομικά και κοινωνικά προβλήματα μέσα από το πρίσμα του «εμείς» και όχι από τον ασφυκτικό κλοιό του «εγώ»?
Δες πόση δύσκολη έχει γίνει η επικοινωνία σήμερα…σήμερα που υπάρχουν τόσα και τόσα μέσα με τα οποία κάποιος μπορεί να επικοινωνήσει…
Όσον αφορά τη μοναχικότητα που λες …δεν ξέρω αν ξέρουμε τι σημαίνει να είμαστε μοναχοί, να είμαστε δηλαδή ελεύθεροι από κάθε συνειρμό, από κάθε λέξη και εικόνα. Ζούμε στη μοναξιά αλλά δεν ξέρουμε τι είναι το να είναι κανείς μοναχός.
Ναι, φοβόμαστε τη μοναξιά γιατί ανοίγει την πόρτα της ανεπάρκειας μας, στη φτώχεια του ίδιου μας του ΕΙΝΑΙ.
Πολύ χαίρομαι για το σχόλιο σου! Έδωσε την πραγματική διάσταση του θέματος.
Πολλά φιλιά!
Υπέροχη ανταλλαγή απόψεων.
Και έτσι διαλύουμε κάθε μοναξιά.
Κάποια μέρα όλοι θα καταλάβουν ότι δεν υπάρχει φόβος.
Γιατί φόβος = Άγνοια.
Ή αλλιώς... μη πίστη στον εαυτό μας στο τώρα.
"Εμείς", ας είμαστε οι πρώτοι που θα γκρεμίσουμε τα τείχη. Και θα ακολουθήσουν κι' άλλοι. Ας κάνουμε το πρώτο βήμα. Δεν υπάρχει "εγώ". Δεν έχει σημασία ποιός απλώνει πρώτος το χέρι.
Σημασία έχει να αγγίξει ο ένας το χέρι του άλλου.
Σημασία έχει το "εμείς".
...>
Όπως τα λες είναι Οσίρη μου,
Δεν έχει σημασία ποιος απλώνει πρώτος το χέρι…αρκεί που ο άλλος το δέχεται…
Στο «ΕΜΕΙΣ» λοιπόν!
Να είσαι καλά!
Φιλιά!
ο άνθρωπος νοιώθει μόνος γιατί έχει βάλει μπροστά το σώμα του και τα υλικά αγαθά
η αληθινή επικοινωνία είναι η πνευματική όσο έχουμε κρυμμένη την ψυχή μας μόνοι θα είμαστε
ΧΡΟΝΟΑ ΠΟΛΛΑ ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ
Γιάννης Παππάς,
Καλησπέρα Γιάννη μου!
Η αληθινή επικοινωνία γίνεται ανάμεσα στους ανθρώπους που δεν φοβούνται να επικοινωνήσουν. Σίγουρα εμείς επιλεγούμε και καταδικάζουμε τον εαυτό μας στη φυλακή της μοναξιάς. Εμείς είμαστε υπεύθυνοι για τη μοναξιά μας.
Χρόνια Πολλά και όμορφα σου εύχομαι και πάντα με ανθρώπους που σ’ αγαπούν και αγαπάς!
Πολλά φιλιά!
Λουλουδακι μου, ψαγμενο το θεμα της μοναξιας, οπως ειπες μπορεις να εισαι με ενα εκατομμυριο ανθρωπους τριγυρω και να νοιωθεις μονη σου, η μπορει να κανεις παρεα με τον εαυτο σου και τελικα να γινετε οι καλυτερες φιλεναδες, πιστευω οτι οταν αρχιζει η αυτογνωσια να μπαινει στην ζωη μας τοτε η μοναξια την κανει με ελαφρα πηδιματακια, οταν ο δικος μας ο ηλιος αρχιζει και λαμπει απο μεσα μας τοτε δεν υπαρχει πλεον η μοναξια...Εαν εχω κανει ορθογραφικα λαθη συγγνωμη...25 χρονια στο Ουστ ραλια ξεχνας μερικα πραγματα, φιλια πολλα καλη μου, ελπιζω να περασες καλα αυτες τις ημερες, γεματες απο ανθρωπους που αγαπας και σε αγαπανε!!
Cassiel,
…όταν ο δικός μας ο ήλιος αρχίζει και λάμπει από μέσα μας τότε δεν υπάρχει πλέον η μοναξιά… Πόσο εύκολο είναι να συμβεί όμως αυτό καλή μου Cassiel;
25 χρόνια!!! Μια ζωή! Καλωσόρισες πίσω στην πατρίδα λοιπόν και εύχομαι όλα να σου πάνε καλά στο νέο σου ξεκίνημα!
Πέρασα πολύ όμορφα αυτό το Πάσχα. Σήμερα πρώτη μου μέρα στη δουλειά και ευτυχώς είναι όλα πολύ χαλαρά…
Εύχομαι να πέρασες και εσύ υπέροχα!
Πολλά φιλιά!
Καλή σας μέρα και Χριστός Ανέστη
Εγώ θα συμφωνήσω με τον Osiri και θα προσθέσω και κάτι άλλο.
Δεν είναι κάτι το παράξενο ή το πρωτοφανές το να νοιώθει κάποιος μοναξιά. Είναι ίσως ότι πιο δύσκολο έχει να αντιμετωπίσει ο άνθρωπος λόγο του ότι η ανθρώπινη ψυχή δεν είναι συνηθισμένη να νοιώθει μόνη κι έτσι προσπαθώντας να λύσει την μοναξιά καταφεύγει σε τραγικά λάθη και επιλογές. η μοναξιά είναι κάτι το δεδομένο στο βαθμό που ο κάθε άνθρωπος την νοιώθει, αλλά αν την αφήσει να τον καταβάλει τότε ...ας τα να πάνε τότε...
ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ ΚΑΙ ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ.ΕΙΧΑ ΚΑΝΕΙ ΣΤΗΝ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΗ ΑΝΑΡΤΗΣΗ ΕΝΑ ΘΕΜΑ ΜΕ ΤΗΝ ΜΟΝΑΞΙΑ.ΣΗΜΑΣΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΝΙΩΘΟΥΜΕ ΜΟΝΟΙ ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΟΤΑΝ ΕΙΜΑΣΤΕ ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΕ ΚΟΣΜΟ.ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΠΙΟ ΧΕΙΡΟΤΕΡΟ.Η ΜΟΝΑΞΙΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΛΗ ΓΙΑ ΟΡΙΣΜΕΝΣ ΣΤΙΓΜΕΣ ΑΠΟ ΕΠΙΛΟΓΗ ΜΑΣ ΚΑΙ ΜΟΝΟ.
Αθάνατο πνεύμα,
Καλωσόρισες Αθάνατο Πνεύμα!
Χαίρομαι ιδιαιτέρα που συμφωνείς με τον Οσίρη και συμφωνώ πολύ και με τη δική σου τοποθέτηση.
Στην εποχή όμως που ζούμε Πνεύμα μου, η αμφισβήτηση των υπερχρονικών και υπερτοπικών αξιών δημιουργεί τόσο κενό στην ψυχή του ανθρώπου, με συνέπεια αυτός να νιώθει πλήξη και μοναξιά.
Ο άνθρωπος είναι πλασμένος για να ζει στην κοινωνία και να εργάζεται για την κοινωνία. Η κοινωνία είναι η μοίρα του. Αλίμονο αν αποστρέφεται την κοινωνική ζωή, τη συνεργασία… Τόσο η ηθική συρρίκνωση όσο και η συναισθηματική στείρωση που συχνά χαρακτηρίζουν τον απομονωμένο σημερινό άνθρωπο δεν είναι τυχαία…
Σε κανέναν δεν αξίζει να ζει απομονωμένος, κλεισμένος στον εαυτό του, χωρίς φίλους, χωρίς δεσμούς, χωρίς κοινωνικό περιβάλλον…
Να έχεις ένα όμορφο απόγευμα!
Χρόνια Πολλά!
JK O SΚΡΟΥΤΖΑΚΟS,
Αληθώς Ανέστη και Χρόνια Πολλά!
Σίγουρα καλέ μου φίλε η μοναξιά από επιλογή μας βοηθάει να συζητήσουμε με τον εαυτό μας, να τον ελέγξουμε, να τον δικαιολογήσουμε. Δεν είναι λίγες οι φορές που στην σιωπή της μοναχικότητας ο άνθρωπος βρίσκει ειρήνη, ανακούφιση, παρηγοριά, γίνεται εφευρέτης, ευεργέτης της ανθρωπότητας…
Στην αντίθετη όμως περίπτωση γίνεται αντικοινωνικός, επικίνδυνος, καχύποπτος, σκλάβος του εγωισμού, εργάτης της ατομικής και της γενικής δυστυχίας…
Να έχεις ένα υπέροχο απόγευμα!
Πολλά φιλιά!
Λουλουδακι μου εφυγα μικρη απο εδω και γυρισα προσφατα, "χανοντας" την επικοινωνια μου με την παρεα μου, φτανοντας εδω αντιμετωπισα αρκετα προβληματα και ετσι ξερω απο πρωτο χερι τι θα πει μοναξια, απλα ειναι ψαγμενο το ολο θεμα, ετσι λιγο λιγο γεμιζω τον ηλιο μου...Πολλα φιλια καλη μου, μην νοιωθεις μονη σου, εχεις την καλυτερη φιλεναδα σου...τον εαυτο σου!!
Λουλούδι την καλημέρα μου,
Έχω να κάνω κάποιες διευκρινήσεις...
...ως προς αυτό:
"Ο άνθρωπος είναι πλασμένος για να ζει στην κοινωνία και να εργάζεται για την κοινωνία. Η κοινωνία είναι η μοίρα του. Αλίμονο αν αποστρέφεται την κοινωνική ζωή, τη συνεργασία…"
Ο άνθρωπος είναι πλασμένος να είναι Άνθρωπος. Όταν είναι Άνθρωπος, που σημαίνει ολοκληρωμένος άνθρωπος και όχι ένα σαχλό και συγκεχυμένο ον, μπορεί ΚΑΙ να προσφέρει στην κοινωνία, αφού όμως προσφέρει πάνω απ'όλα στον εαυτό του. Έτσι, θα γίνει από άνθρωπος, Άνθρωπος και έπειτα μπορεί να προσφέρει με την ησυχία του.
Εξηγώ τι θέλω να πω...
Έχουμε συνηθίσει να χρησιμοποιούμε την κοινωνία σαν ένα σκουπιδότοπο. Ο άνθρωπος, είναι αυτόφωτος μηχανισμός. Πρώτα πρέπει να προάγει τον εαυτό του από μόνος του και μετά να τον "δωρίζει" στην κοινωνία. Και όχι να προάγει τον εαυτό του ΜΕΣΩ της κοινωνίας.
Πώς θα σου φαινόταν, για παράδειγμα, αν η κομμώτριά σου μάθαινε κομμωτική στο δικό σου κεφάλι; :))
Επίσης, ΟΧΙ! Η κοινωνία, δεν είναι η μοίρα του ανθρώπου. Συμφωνώ βέβαια ότι η μοίρα του περνάει ΚΑΙ από την κοινωνία. Η μοίρα του χαμένου ανθρώπου, ίσως είναι ΜΟΝΟ η κοινωνία. Μιας και χωρίς αυτήν θα ήταν χαμένος, αδυνατώντας σαν χαμένος να εξυπηρετήσει τον εαυτό του.
Η κοινωνία, είναι τόπος ΠΕΡΑΙΤΕΡΩ ανάπτυξης των δυνατοτήτων μας και όχι τόπος εκπαίδευσης και ανακάλυψης του εαυτού μας.
Μαθήματα οδήγησης παίρνουμε στην σχολή οδηγών και όχι στην εθνική οδό.
Επίσης, ακόμη και όταν γίνουμε, πλέον, οδηγοί και βγούμε να οδηγήσουμε σε δρόμο ταχείας κυκλοφορίας, δεν μπορούμε να πούμε ότι έχουμε ανάγκη τον δρόμο ή αυτός εμάς. Απλά κάνουμε αμφότεροι την δουλειά μας.
Φιλιά Λουλούδι μου και να έχεις ένα υπέροχο απόγευμα.
Καλέ μου Πειρατή καλησπέρα!
Τα επιχειρήματά σου πολύ δυνατά και πολύ παραστατικά δοσμένα τόσο σε μένα όσο και σε όλους όσους θα έχουν την τύχη να τα διαβάσουν.
Ο συνειρμός που έχεις κάνεις φοβερός και ανεπανάληπτος τόσο με την κομμώτρια όσο και με την σχολή οδηγών. Νιώθω ότι το κατέχεις πολύ το θέμα, φαίνεται ότι το έχεις ψάξει πολύ. Τέτοιες απόψεις και τοποθετήσεις δεν δημιουργούνται από τη μια μέρα στην άλλη…
Δεν διαφωνώ Πειρατή μου. Με έπεισες…
Να προσθέσω μόνο αυτό που κάποτε είχε πει ο Κυνικός φιλόσοφος Διογένης: «Άνθρωπον ζητώ»
Εγώ νιώθω ότι τον βρήκα και είμαι πολύ τυχερή …και δεν είναι υπερβολή!
Να έχεις ένα όμορφο απόγευμα!
Πολλά φιλιά!
Cassiel
Καλησπέρα καλή μου,
Το ξέρω ότι ο καλύτερος μου φίλος είναι ο εαυτός μου και γι’ αυτό προσπαθώ να τον φροντίζω και να τον αγαπώ όσο πιο πολύ μπορώ…αν και δεν με έχω καταλάβει ακόμη…αλλά δεν ανησυχώ είμαι πολύ μικρή ακόμα…χαχαχαχα Άλλωστε «το να ξέρεις τους άλλους είναι σοφία. Το να ξέρεις τον εαυτό σου είναι φώτιση» (Λάο Τσε)
Να έχεις ένα όμορφο απόγευμα!
Πολλά φιλιά!
Λουλούδι,
"Άνθρωπον ζητώ"... και βρήκες πολλούς.
...Κοίτα πιό πάνω και θα τους δείς.
Άνθρωποι και μάλιστα υπέροχοι. (Μαζί κι' εσύ εννοείται).
Δεν καταθέτουν τα όπλα. Ψάχνουν. Απαντούν. Ρωτούν. Αναζητούν,... για να μπορούν να ...άνω-θωρούν κι έτσι να είναι ΆΝ/ΘΡΩΠΟΙ.
Αυτό είναι!!!
;)
Έφυγααααα...>
ΥΓ:Δεν έφυγα τώρα, έχω φύγει εδώ και καιρό. Μπούχαχαχαααα ...>
Οσίρη,
Πολύ μου άρεσε η «ΠΕΙΡΑΤΙΚΗ» ετυμολογική ανάλυσή σου για τον ΑΝΘΡΩΠΟ!
Περισσότερο γνωστή είναι η εικαζόμενη αναγωγή σε άνω + θρώσκω («αναπηδώ») + όπωπα (αρχαϊκός παρακείμενος του ορώ «βλέπω»), βάσει της οποίας ο άνθρωπος είναι το όν που κοιτάζει και κινείται προς τα εμπρός, άρα είναι γεμάτος αισιοδοξία και στόχους.
Έφυγες ή έρχεσαι;
Φιλιά!
“Language... has created the word "loneliness" to express the pain of being alone. And it has created the word "solitude" to express the glory of being alone.”
(Paul Johannes Tillich - Existentialist Philosopher)
Λουλούδι μου, η ηχορύπανση πάντα με ενοχλούσε. Ειδικά η ψυχική :).
Γι' αυτό διάλεξα πολλές φορές στη ζωή μου, όχι μόνο τη μοναχικότητα αλλά και τη μοναξιά.
Φιλιά!
Lilith,
Καλησπέρα καλή μου Νεράιδα!
Υπέροχο αυτό το διαμάντι που καταθέτεις στο ιστολόγιο μου… μου άρεσε πολύ αυτό το «glory of being alone»
«Ο θόρυβος της Ζωής με σκοτώνει…ζητώ τη λύτρωση στη μοναξιά…εκεί βρίσκω ηρεμία…ενώ πολλοί για να βρουν λίγη ηρεμία, για να απολαύσουν ύπνο καταφεύγουν στα ηρεμιστικά, στα υπνωτικά φάρμακα…» (Χ.Γ.)
Όταν το διαλέγεις Λίλιθ μου είναι υγιές… όταν δεν το επιλέγεις εσύ τότε είναι αβάσταχτος ψυχικός πόνος…
Να έχεις ένα όμορφο βράδυ!
Πολλά φιλιά!
Όμορφη η μοναχικότητα, άσχημη η μοναξιά....
Kaveiros,
Καλησπέρα και Χρόνια Όμορφα με στιγμές μοναχικότητας και καθόλου μοναξιάς…
Να έχεις ένα όμορφο βράδυ! Πολλά φιλιά!
Ναι, Λουλούδι μου, είναι.
Όλα τα πράγματα, εξαρτάται πώς θα τα κοιτάξεις. Η κόλαση γίνεται παράδεισος και ο παράδεισος κόλαση με μια μόνο σκέψη.
Λουλούδι,
Θα συμφωνήσω με αυτό που λες.
Έτσι είναι "σχεδόν".
Για κάποιο λόγο, το "άνω + θρώσκω" ή το "άνω θωρώ", έχει να κάνει με την ευφυΐα και την διαφοροποίηση του ανθρώπου έναντι των άλλων ζώων.
Δεν νομίζω να φαντάζεσαι ότι μια τέτοια ελληνική λέξη θα σήμαινε μόνο τόσα λίγα;
Ποιός όμως είναι αυτός ο λόγος;
(για να σε δω "γιατρέ μου"!!!)
Δεν θα σου πω αν δεν το βρείς. ;)
Lilith,
Καλημέρα!!!
Έτσι είναι καλή μου Νεράιδα! Όλα τα πράγματα ακόμη και τα άψυχα αλλάζουν με τη σκέψη μας… το μαχαίρι στο χέρι ενός χειρουργού σώζει μια ζωή, στο χέρι ενός δολοφόνου τη στερεί…
Να έχεις μια όμορφη μέρα! Η δική μου προδιαγράφεται να είναι υπέροχη…
Πολλά φιλιά!
Osiris,
Καλημέρα καπετάνιο μου,
Επειδή είναι ακόμη πολύ πρωί εδώ και πίνω καφεδάκι να ξυπνήσω και να πάω δουλειά…δανείστηκα τα λόγια του Σωκράτη…
«... αυτό το όνομα ο "άνθρωπος" σημαίνει ότι από τα άλλα θηρία που βλέπουν κανένα δεν εξετάζει με το μυαλό ούτε ξανασκέφτεται ούτε αντιπαραβάλλει (συγκρίνει), ενώ ο άνθρωπος συγχρόνως παρατηρεί - αυτό είναι το "όπωπε" - και αντιπαραβάλλει και σκέφτεται αυτό που παρατηρεί. Εξαιτίας τούτου μόνο ο άνθρωπος απ’ όλα τα θηρία σωστά ονομάσθηκε "άνθρωπος", επειδή εξετάζει αυτά που παρατηρεί».
Δεν μπορώ να σκεφτώ το λόγο που εσύ λες… και που είμαι σίγουρη ότι δεν είναι αυτός που είπε ο Σωκράτης.
Να ζητήσω βοήθεια του κοινού; χαχαχαχαχα
Πολλά φιλιά Πειρατή μου! Είδα τι σου έκανε η Αστροφεγγιά και πολύ το ευχαριστήθηκα!
Να έχεις μια όμορφη μέρα!
Το αναλύσατε το θέμα μια χαρά από ότι διάβασα!! Οπότε αυτό που μου μένει να σου πω είναι...
Χριστός Ανέστη και χρόνια πολλά γλυκό μου λουλουδάκι!
Φιλιά :-)
KaLLinaki,
Επέστρεψες από το ΝΗΣΙ;
Χαίρομαι που επιβίωσες χαχαχαχαχαχα
Αληθώς Ανέστη και Χρόνια Πολλά Καλλινάακι μου!
Όσο και να το αναλύσουμε το θέμα, το πρόβλημα της μοναξιάς δεν αντιμετωπίζεται εύκολα….
Πολλά φιλιά!
όποιος τα πηγαίνει καλά με τον εαυτό του, μπορεί και να δημιουργήσει, να αφουγκραστεί, να επικοινωνήσει...
υπάρχουν στιγμές που επιβάλλεται να είμαστε μονάχοι. η μοναχικότητα είναι ένα παράθυρο στο νου. όποιος επιλέγει αυτό τον τρόπο ζωής, άλλοτε βρίσκει μονοπάτια με φως, άλλοτε με σκοτάδι. είναι όμως θέμα επιλογής...
όσοι όμως νιώθουν τη μοναξιά να τους κυριεύει, τότε χρειάζονται βοήθεια. μέσα από λόγια, από πράξεις, από όνειρα καινούργια. και δυστυχώς, δεν υπάρχουν πρόθυμοι να τα δώσουν. ίσως γιατί κι αυτοί παλεύουν με τη δική τους μοναξιά...
φιλιά βρόχινα...
Νεράιδα της βροχής,
…για να τα πηγαίνει καλά με τον εαυτό του Νεράιδα μου πρέπει πρώτα να τον συναντήσει και να τον γνωρίσει… μετά θα μπορεί να δημιουργήσει και να επικοινωνήσει…
Σίγουρα το μονοπάτι της Ανάπτυξης είναι πάντα μοναχικό. Πρέπει να βρούμε το κουράγιο να είμαστε ο εαυτός μας, να αποδεχτούμε τη μοναχικότητά μας. Εισχωρώντας βαθιά μέσα στη μοναχικότητα ανακαλύπτουμε την ατομική αυθεντική πραγματικότητα. Η αίσθηση των ορίων του Εγώ είναι που εγκλωβίζει τον άνθρωπο στην μοναξιά.
«Μοναξιά δεν υπάρχει εκεί που ένας άνθρωπος σκάφτει η σφυρίζει η πλένει τα χέρια του.
Μοναξιά δεν υπάρχει εκεί
που ένα δέντρο σαλεύει τα φύλλα του.
Εκεί που ένα ανώνυμο έντομο
βρίσκει λουλούδι και κάθεται,
που ένα ρυάκι καθρεφτίζει ένα άστρο,
εκεί που βαστώντας το μαστό της μητέρας του μ‘ ανοιγμένα τα δύο μακάρια χειλάκια του κοιμάται ένα βρέφος, μοναξιά δεν υπάρχει ». (Νικηφόρος Βρετάκος)
Νεράιδα να έχεις μια υπέροχη μέρα! Επιτέλους Παρασκευή σήμερα!
Πολλά φιλιά!
Δημοσίευση σχολίου