Κυριακή 26 Απριλίου 2009

«άλλος εγώ»

Κάποτε ρώτησαν τον φιλόσοφο Πυθαγόρα: Τι είναι φίλος; Και εκείνος απάντησε «άλλος εγώ». Μια απάντηση που συνειδητοποιώντας την αντιλαμβάνεσαι ότι η απόκτηση αληθινού φίλου δεν είναι καθόλου εύκολη υπόθεση…

Σε μια εποχή που η φιλία σπάνια ανθίζει και σπανιότερα παραμένει πρέπει να αισθάνεσαι πολύ τυχερός αν βρήκες έστω και ένα «πραγματικό φίλο»!

Σε μια εποχή που ζει και βασιλεύει ο κοινωνικός τύπος του αλαζόνα, του κόλακα, του υποκριτή, του φθονερού, του χαιρέκακου, του εγωιστή, του κενόδοξου …

Είμαι λοιπόν πολύ τυχερή γιατί ο δικός μου φίλος…











Ο δικός μου φίλος…

Ακούει τα μυστικά που του εμπιστεύομαι, τα όνειρα και σχέδια μου. Είναι πάντα κοντά μου στη χαρά και στη λύπη. Όταν νιώθω ότι βουλιάζω, χάνομαι, μου ξυπνάει τις ικανότητες μέσα μου. Με κρίνει με αυστηρότητα όταν πρέπει. Με βοηθάει χωρίς ανταλλάγματα. Έχει αυτό που λέμε ΑΝΘΡΩΠΙΑ!

Σε ευχαριστώ πολύ!


ΥΓ: Υπάρχουν στιγμές που αναρωτιέμαι αν είμαι αντάξια μιας τέτοιας φιλίας, ενός τέτοιου πολύτιμου θησαυρού!

Ο δικός σου φίλος;



Δευτέρα 20 Απριλίου 2009

Σκέψεις Μοναξιάς…

Αναρωτιέμαι, αν υπήρχε ένας Παγκόσμιος Σύνδεσμος Μοναξιάς, πόσα στα αλήθεια μέλη θα απαριθμούσε… ίσως και περισσότερα από ολόκληρο τον πληθυσμό της γης… και νιώθω ότι αυτό δεν είναι υπερβολή!


Ο σημερινός άνθρωπος νιώθει μόνος. Νιώθει μόνος ενώ περιτριγυρίζεται από εκατομμύρια συνανθρώπους και ουσιαστικά κρύβεται στην ανωνυμία του μεγάλου πλήθους.



Από την άλλη όμως…η εσωτερική μοναξιά συντελεί στη διαμόρφωση της προσωπικότητας μας. Στην ευεργετική γαλήνη της μοναξιάς βρίσκουμε τον εαυτό μας, εξετάζουμε ήρεμα τις πράξεις και τις σκέψεις μας, μιλάμε κρυφά με τη συνείδηση μας, διαπιστώνουμε τα λάθη μας και σχεδιάζουμε με επίγνωση των δυνάμεων και των επιδιώξεων μας την πορεία μας για το μέλλον.

Στη μοναξιά βρίσκουμε την ευκαιρία να αυτοσυγκεντρωθούμε, να εξετάσουμε προσεκτικά γυμνή την ψυχή μας, αισθανόμαστε εντονότερα την ύπαρξή μας. Αναρωτιέμαι… έτσι έχουν τα πράγματα ή θέλω να νομίζω πως είναι έτσι επειδή η μοναξιά, ο σκοτεινός ίσκιος της ζωής μου, πλακώνει σήμερα όσο ποτέ άλλοτε την ψυχή μου…





Κυριακή 19 Απριλίου 2009

Τι παίζει σήμερα;












Κάνε και ένα μικρό δώρο στον εαυτό σου σήμερα! Κάθισε αναπαυτικά. Κλείσε τα μάτια και φέρε στο νου σου μια εικόνα. Βάλε χρώματα, αρώματα, μουσικές και ήχους. Βάλε ότι νιώθεις, θέλεις κι αγαπάς. Μείνε εκεί και απόλαυσε την. Κάνε το για σένα σήμερα!




Αγαπητέ μου φίλε/αναγνώστη,

Νιώσε την αύρα της άνοιξης, σκύψε πάνω από το μικρό λουλουδάκι, κοίτα το χνάρι της πεταλούδας πάνω στα πέταλά του και το βράδυ ψάξε το φεγγάρι στον ουρανό…


Άσε την Ανάσταση αυτή τη φορά να αγγίξει την ψυχή σου!



Τις πιο θερμές μου ευχές!

Πολλά φιλιά!

Χαρά


Τετάρτη 15 Απριλίου 2009

Μουσείο Συναισθημάτων…


Εδώ και πολλά χρόνια έχει καταφέρει να φτιάξει το δικό της ΜΟΥΣΕΙΟ. Ένα ΜΟΥΣΕΙΟ πολύ ξεχωριστό και ιδιαίτερο με κύρια αποστολή την αφύπνιση συναισθημάτων μιας ζωής…

Στην έκθεση του δικού της ΜΟΥΣΕΙΟΥ παρουσιάζονται σημαντικά για εκείνη «αντικείμενα» (φωτογραφίες, δώρα…), ξεχωριστά για εκείνη «έργα» (γράμματα, ημερολόγια…)

Ένα ΜΟΥΣΕΙΟ με αντικείμενα ανεκτίμητης συναισθηματικής αξίας, φυλαγμένα για χρόνια, που αφυπνίζουν συναισθήματα…


Αντικείμενα φθαρμένα από το χρόνο, φορτισμένα με μνήμες, αναμνήσεις, αντικείμενα που αντικατοπτρίζουν την αθανασία όσων έχουν χαθεί…


Μεταξύ των «εκθεμάτων» ξεχωρίζει ένα αντικείμενο που απόκτησε πρόσφατα. Ένα αντικείμενο που συμβολίζει την ποιότητα αλλά και την ένταση μιας σχέσης. Ένα κέρμα! Η αντικειμενική του αξία μόνον «5 λεπτά». Η συναισθηματική του αξία απλά ΑΝΕΚΤΙΜΗΤΗ!


Θέλει να ξέρεις ότι το πρόσθεσε στη μόνιμη «έκθεση» του ΜΟΥΣΕΙΟΥ της και ξέρεις γιατί!
……………………………………………………………….............

Αγαπητοί μου Αναγνώστες,


Δεν είναι ανάγκη τα δώρα που θα προσφέρουμε στους φίλους μας αυτές τις μέρες να είναι και ακριβά… αρκεί να τα προσφέρουμε με ΑΓΑΠΗ!

Σας εύχομαι ολόψυχα Καλή Ανάσταση σε σας και στις οικογένειες σας!




Κυριακή 5 Απριλίου 2009

Μια στιγμή ευτυχίας…

Ο οργανισμός εκκρίνει ένα κοκτέιλ χημικών ουσιών… και η καρδιά χτυπάει γρηγορότερα, οι κόρες των ματιών διευρύνονται, η έντονη λάμψη στα μάτια είναι χαρακτηριστική. Το μυικό σύστημα του προσώπου αντιδρά τη στιγμή της ψυχικής ευφορίας με ένα ανασήκωμα στην άκρη του στόματος, ένα χαμόγελο. Ένα ρίγος διαπερνάει το δέρμα…

Για λίγα λεπτά ολόκληρος ο οργανισμός συμμετέχει στο μεθύσι των αισθήσεων και χαίρεται μαζί μας…








Αγαπητοί μου αναγνώστες,

Πιστεύω ότι συνταγή ευτυχίας δεν υπάρχει! Είναι απόλυτα προσωπική υπόθεση. Αρκεί να συνειδητοποιήσουμε όσο μπορούμε εκείνες τις στιγμές που κατά καιρούς μας έχουν κάνει να νιώσουμε αυτή την εσωτερική λάμψη έστω και για δευτερόλεπτα…







…στην ευτυχία μας!



Τετάρτη 1 Απριλίου 2009

Εύχομαι να είναι από χαρά…

Δακρύζω, δάκρυζα, δάκρυσα, έχω δακρύσει, είχα δακρύσει, θα δακρύζω, θα δακρύσω, θα έχω δακρύσει…

«Το δακρυϊκό υγρό διευκολύνει τις κινήσεις των βλεφάρων, προφυλάσσει τα μάτια από την ξηρότητα, τις σκόνες και τα ξένα σωματίδια καθώς και από πολλά μικρόβια, χάρη σε μία πρωτεΐνη που περιέχει (λυσοζύμη)» έτσι λένε οι ειδικοί


Αυτό το αλμυρό υγρό που ξεχειλίζει από τις θάλασσες των ματιών μας δεν χρησιμεύει απλά για να καθαρίζουν τα μάτια μας, έχει και μια άλλη σπουδαία χρησιμότητα: ΕΚΦΡΑΖΕΙ τα συναισθήματά μας. Με τα δάκρυα μας εκπέμπουμε συναισθηματικά μηνύματα…

Τα δάκρυα μπορούν να θεωρηθούν ευχάριστα, επικίνδυνα, μυστηριώδη, παραπλανητικά…











Κάθε φορά που νιώθουμε έναν κόμπο να μας πνίγει στο λαιμό το καλύτερο που θα μπορούσαμε να κάνουμε είναι να αφήσουμε τα δάκρυα μας να κυλήσουν στο πρόσωπό μας, στην ψυχή μας…


Αγαπητέ αναγνώστη,


Εσύ Πότε και για Ποιο λόγο έκλαψες τελευταία φόρα;

Εύχομαι ο λόγος να μην είναι απλά η κούραση των ματιών σου από την παρατεταμένη χρήση του υπολογιστή σου… Αν πάλι όμως ο λόγος είναι αυτός, μπορείς να το αντιμετωπίσεις ρυθμίζοντας τη φωτεινότητα της οθόνης σου, ώστε να μην είναι ούτε πολύ σκοτεινή και κουράζεις τα μάτια σου καταβάλλοντας προσπάθεια να διαβάσεις, ούτε εκτυφλωτικά φωτεινή, που να σε ενοχλεί.



Εύχομαι να είναι μόνο από
Χαρά
Ευτυχία
Έρωτα
Περηφάνια


..............................................................................
ΥΓ: Η τελευταία φορά που το λουλούδι δάκρυσε ήταν όταν άκουσε αυτό…

“No matter where you go
I will find you
In the place with no frontiers
No matter where you go
I will find you
If it takes a thousand years”

Αφιερωμένο σε σένα…