Πέμπτη 12 Φεβρουαρίου 2009

ΕΝΟΧΕΣ, ΛΑΘΗ και ΣΥΓΓΝΩΜΗ…


Η αντικειμενική συνειδητοποίηση ότι φερθήκαμε με αρνητικό τρόπο απέναντι στον εαυτό μας ή στους άλλους μας προκαλεί ενοχές. Οι ενοχές μας οδηγούν σε αντιπαραγωγικές πράξεις οι οποίες ενισχύουν το αίσθημα αναξιότητας. Ωστόσο αρκετές φορές οι ενοχές μπορεί να είναι υγιείς και χρήσιμες αφού οι ενοχές είναι το συναίσθημα που έχουμε όταν κάνουμε «κάτι» το οποίο με τη λογική κρίνουμε ότι είναι ηθικά λανθασμένο ή άδικο. Ακόμα και η σκέψη ότι μπορεί να κάνουμε κάτι άσχημο μπορεί να μας προκαλέσει ενοχές. Αυτός ο ψυχολογικός μηχανισμός λειτουργεί για να αποτρέπει τόσο τα μικρά παιδιά αλλά και εμάς τους ενήλικες από το να κάνουμε κάτι «άσχημο». Έτσι, οι υγιείς ενοχές, είναι η λογική και δίκαιη φωνή της συνείδησής μας. Επιπρόσθετα αυτή η ενοχική συνείδηση μας βοηθά να τηρούμε τους βασικούς κανόνες της κοινωνίας και της οργανωμένης ζωής, ώστε να είμαστε «καλοί».


Ωστόσο υπάρχουν και οι ενοχές που αισθάνεται κανείς επειδή ο περίγυρός του τον πιέζει να φερθεί με συγκεκριμένο τρόπο, κι έτσι το άτομο αυτό αισθάνεται άσχημα γιατί δεν έχει την επιβράβευση ή την επιδοκιμασία των άλλων. Με αυτή την έννοια, οι ενοχές είναι οι τύψεις και η ντροπή που νιώθει κανείς όταν αισθάνεται ότι οι πράξεις του κρίθηκαν αρνητικά από τους άλλους. Πολλές φορές η πίεση από το οικογενειακό και το φιλικό περιβάλλον δημιουργεί αυτού του είδους τις ενοχές.


Οι πραγματικές ενοχές διακρίνονται εύκολα, διότι πάντα υπάρχει κάποια συγκεκριμένη πράξη που έχει προηγηθεί! Το άτομο έκανε κάτι που πραγματικά δεν ήταν ηθικά σωστό, κι έτσι θα το έκρινε η πλειοψηφία των ανθρώπων ή οι άγραφοι κανόνες της κοινωνίας.


Με λίγα λόγια θα μπορούσαμε να πούμε ότι οι ενοχές είναι μια επιθετικότητα στραμμένη προς τον εαυτό μας. Προκύπτουν από τη σύγκριση που κάνει κανείς ανάμεσα στον εαυτό του και τους άλλους και θεωρεί ότι δεν ανταποκρίνεται σε κάποιες προϋποθέσεις. Μερικά άτομα αισθάνονται ενοχές επειδή είναι ευτυχισμένα ή επιτυχημένα. Μπορεί ακόμα να φτάσουν στο σημείο να σαμποτάρουν τον εαυτό τους και να οδηγηθούν σε αυτοκαταστροφικές πράξεις.


Αναμφίβολα οι περισσότεροι έχουμε κάνει κάποιο «λάθος» σε κάποια δεδομένη στιγμή ή δεν κάναμε κάτι που θα έπρεπε να είχαμε κάνει. Το «λάθος» αυτό μας γεμίζει ενοχές. Για να απαλλαγούμε από τα ενοχικά συναισθήματά μας, θα πρέπει να ξεκινήσουμε διερευνώντας την πηγή τους:


Τι έκανα ή δεν έκανα και μου δημιουργεί ενοχικά συναισθήματα;

........................................

Ποιες ηθικές αρχές έχω παραβεί;

........................................


Οι ηθικές αυτές αρχές είναι γενικά παραδεκτές και αποδεκτές ή αποτελούν κάποιο δικό μου κριτήριο με το οποίο ελάχιστοι άλλοι θα συμφωνούσαν;

......................................

Οι δικές μου ενοχές... αποτελούν «μικρά» και «μεγάλα» ΜΥΣΤΙΚΑ που θα ήθελα να παραμείνουν έτσι για όσο καιρό το επιθυμώ και για όσο καιρό αντέξω...


Συγγνώμη, που δεν μπορώ να τα μοιραστώ μαζί σας! Το συγγνώμη είναι μια λέξη που λέμε συχνά, μακάρι να μην υπήρχε τέτοια ανάγκη!



Εσύ νιώθεις ενοχές;

12 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

ΠΟλλες φορες νιωθω τυψεις κι ενοχες...συνηθως οταν λειτουργω αυθορμυτα λεω και κανω πραγματα που μετανοιωνω....

συγγνωμη ζηταω με τις πραξεις μου...δεν μπορω να το λεω σαν λεξη...δυστυχως

Trellos Tou Xoriou είπε...

Eνοχές .Oυσιαστικό του Eν-Eχω δηλαδή ,εχω εντός μου. H ενοχή λοιπόν για κάτι , ουσιαστικά είναι αυτά που πραγματικά νοιώθει κάποιος γιάυτό . Ποιά ειναι τα βαθυτερα συναισθήματά του ? Tι τον οδήγησε σε τουτο τον Λόγο ή την Πράξη ? Aν το Aιτιο εν-εχει καλοσύνη ή αγάπη ακόμα και αφέλεια, τοτε η αιτιατότητα αφοπλίζεται από τις ενδ-εχο-μενες Eρινίες του "Δεν έπρεπε". Mένει μονο η Aγάπη του Eπανορθώνω , αφού το αληθινό Συγγνώμη ,δεν μπορεί ποτέ να ανθήσει στο Tότε ουτε στο Mετέπειτα , αλλά μόνο στο Tώρα και όχι με τυπικότητες αλλά με πραγματική Aγάπη και νοιάξιμο.
Oμως στις περισσότερες περιπτώσεις οι ενοχές χρησιμοποιούνται σαν δικαιολογία και απενατι στούς άλλους αλλά και απέναντι στον ίδιο μας τον εαυτό , και στην πραγματικότητα δεν είναι τίποτε άλλο από μασκες που φορά ο δόλιος εγωϊσμός.Γι αυτό πρέπει να προσέχεις καλά μεσα στα μάτια του την ώρα που καποιος μιλά για ενοχές

Antianemikos είπε...

Οι τύψεις δεν βασίζονται στο τι κάναμε το οποίο δεν είναι σωστό με τη λογική ή την κρατούσα ηθική καλό μου λουλούδι αλλά στο τι κάναμε και δεν συμβαδίζει με τη δική μας ηθική. Αυτές οι δύο δεν ταυτίζονται πάντα, για να μην πω δεν ταυτίζονται στις περισσότερες περιπτώσεις. Όλοι μας έχουμε «ένοχα» μυστικά… και έχουμε κάνει πράξεις για τις οποίες μετανιώσαμε και που μας κάνουν να νιώθουμε τύψεις.
Απ’ την άλλη υπάρχει και η ηθική της θρησκείας και της λογικής της «αμαρτίας» με τον άνθρωπο να είναι εξ ορισμού αμαρτωλός με το που γεννιέται (προπατορικό αμάρτημα) και να συνεχίζει να αμαρτάνει εφ’ όρου ζωής. Αυτό είναι κάτι που με βρίσκει κατηγορηματικά αντίθετο! Ωστόσο ο μύθος έχει κάτι πολύ συγκλονιστικό, ο άνθρωπος προτίμησε να φάει τον απαγορευμένο καρπό της ΓΝΩΣΗΣ παρά να ζει «αθώος» και ανέμελος στην Εδέμ.
Προσωπικά δεν νιώθω τύψεις για κάποια πράγματα που έκανα και η κρατούσα ηθική ή/και ο κοινωνικός μου περίγυρος θα τα καταδίκαζαν. Τύψεις ή έστω ενοχές νιώθω για πράξεις μου που πλήγωσαν ανθρώπους, πράξεις που θα μπορούσα να τις έχω αποφύγει και για τον α ή β λόγο δεν το έκανα μιας και σκόπιμα δεν έβλαψα ποτέ κανέναν. Λάθη κάνουμε όλοι μας… και θα συνεχίσουμε να κάνουμε καλό μου λουλούδι, σκοπός είναι πιστεύω να προσπαθούμε τα όποια λάθη μας να είναι το δυνατόν μικρότερα και να τα διορθώνουμε όσο το δυνατόν συντομότερα. Υπάρχουν και λάθη ή καλύτερα «λάθη» για τα οποία μετανιώνουμε όχι γιατί αισθανόμαστε πραγματικά τύψεις ή ενοχές αλλά γιατί φοβόμαστε τις συνέπειές τους…
Όσο για τις συγνώμες;
Δεν χρειάζεται να ζητάς από τους φίλους σου, ούτε πολύ περισσότερο από τους ανθρώπους που πραγματικά σε αγαπούν… Αν σε αγαπούν σε συγχωρούν χωρίς καν να χρειαστεί να ζητήσεις συγνώμη όπως ξέρουν και να «ξεχνάνε».
Κι ας θυμούνται…

Άντε πάρε ένα τραγουδάκι:

http://www.youtube.com/watch?v=VA9r2IGbIlw

Πολλά φιλιά και να έχεις ένα όμορφο βράδυ 

ΛΟΥΛΟΥΔΙ ΧΩΡΙΣ ΑΡΩΜΑ είπε...

Καλή μου «παπαρούνα» το να ζητάς συγνώμη με τις πράξεις σου είναι πολύ πιο σημαντικό από το να το εκφράσεις με λόγια. Οι περισσότεροι το «συγγνώμη» το έχουμε στο πίσω μέρος της γλώσσας μας και πολλές φορές το λέμε εντελώς μηχανικά και χωρίς νόημα…

Να έχεις ένα όμορφο απόγευμα!

ΥΓ: Η ανάρτηση σου για το παράπονου του εμβρύου είναι ένα μεγάλο χαστούκι για όλους μας. Συγχαρητήρια!

ΛΟΥΛΟΥΔΙ ΧΩΡΙΣ ΑΡΩΜΑ είπε...

«Τρελέ του Χωριού» μου, είναι φορές που θα ήθελα να γύριζα τον χρόνο πίσω και να άλλαζα καταστάσεις χωρίς να χρειάζεται να πω με λόγια ή έργα «συγγνώμη» έκανα λάθος, δεν έπρεπε… Όμως αυτό δεν μπορεί να γίνει μετέπειτα όπως και εσύ πολύ εύστοχα σχολιάζεις.

Ίσως οι ενοχές να είναι δικαιολογίες, για να νιώσουμε κάποια ανακούφιση για τυχόν λάθη ή παραλείψεις μας. Δικαιολογίες ή όχι τα ενοχικά συναισθήματα είναι συναισθήματα και τα βιώνεις…

Να περνάς όμορφα και εύχομαι χωρίς ενοχές «Τρελέ» μου

Φιλιά!

ΛΟΥΛΟΥΔΙ ΧΩΡΙΣ ΑΡΩΜΑ είπε...

Δεν μου μένει παρά να συμφωνήσω με το σχόλιο σου καλέ μου «Antianemiké». Θα ήθελα όμως οι πραγματικοί μου φίλοι που νοιάζονται για μένα όντως να μη θυμούνται και όχι απλά να ξέρουν να «ξεχνάνε».

Δεν θέλω να θυμούνται κάτι που εγώ θα ήθελα να μην γινόταν πότε… το ξέρω πολύ δύσκολό να γίνει όμως αυτό θα ήθελα εγώ…

Καλό απόγευμα και πολλά φιλιά από μένα!

Kaveiros είπε...

Νιώθω και τίποτα άλλο?....

ΛΟΥΛΟΥΔΙ ΧΩΡΙΣ ΑΡΩΜΑ είπε...

Kaveiros,
Θέλω να σου πω ότι δεν είσαι ο μόνος…εγώ να δεις…

Χαίρομαι πολύ που με επισκέφτηκες….
Αναζήτησα το blog σου και είδα ότι είσαι από τους «ειδικούς» που πάντα επισκέπτομαι με φόβο…είτε για τον καθιερωμένο προληπτικό έλεγχο είτε για κάποια θεραπεία…κι αυτό δεν αλλάζει όσο κι αν μεγαλώνω…

Να έχεις ένα όμορφο απόγευμα…και όσο για τη γειτόνισσα που έγραψες στο «Αστέρι» μας ποτέ δεν ξέρεις… Καλή επιτυχία!

Φιλιά

Ανώνυμος είπε...

από ενοχές άλλο τίποτα...

ΛΟΥΛΟΥΔΙ ΧΩΡΙΣ ΑΡΩΜΑ είπε...

«Welcome to the club…» Μοναχικό μου φωτεινό Αστέρι!
Τουλάχιστον δεν είμαστε αναίσθητες και βιώνουμε ενοχικά συναισθήματα…αλλά ξέρεις κάτι, είναι κρίμα να τιμωρούμε τον εαυτό μας…

Δεν φταίμε πάντα εμείς….

Lilith είπε...

Γλυτώνεις ποτέ από τις Ερινύες, Λουλούδι μου;
Ενοχές επειδή άθελά σου πλήγωσες κάποιον...
Ενοχές επειδή δεν μπορείς να βοηθήσεις όσο θα ήθελες...
Ενοχές επειδή έχεις καθαρό νερό να πιεις και ένα παιδί κάπου στην Αφρική πεθαίνει από την έλλειψή του...
Να συνεχίσω...

ΛΟΥΛΟΥΔΙ ΧΩΡΙΣ ΑΡΩΜΑ είπε...

Καλή μου Lilith,
Ευτυχώς που δεν γλυτώνουμε από τις ενοχές…άλλωστε από την ύπαρξη τους εξαρτάται η τήρηση των βασικών κανόνων της κοινωνίας και της οργανωμένης ζωής που ζούμε…

Ωστόσο οι ισχυροί της γης έχουν χάσει εδώ και καιρό αυτή τη δίκαιη και λογική φωνή της συνείδησης …έχουν πάψει να νιώθουν ενοχές με αποτέλεσμα να βασιλεύει η αδικία και η ανισότητα…

…και ξέρω ότι αν συνεχίσεις θα γράφεις για ώρες, μέρες και χρόνια και δεν θα είναι υπερβολή…