Σε μεθούν σιωπηρά…

…καθετί στον άλλ­ον έχει τη δύναμη να τους ανεβάσει στον έβδομο ουρανό, να κάνει την καρδιά να χτυπά δυνατά και όλο το «είναι» τους να νιώθει τεράστια ευφορία…

Νομισματικές Μονάδες και Ψευδαισθήσεις!

Ένα παιδί που βλέπει τους γονείς του να θαυμάζουν τα άτομα που έχουν χρήματα και να υποτιμούν αυτούς που δεν έχουν, μαθαίνει να υπερτιμά το ρόλο του χρήματος.

Όταν οι γονείς χρησιμοποιούν το χρήμα ως υποκατάστατο της αγάπης τους προς το παιδί τους, το παιδί μεγαλώνοντας θα προσπαθήσει να βρει αγάπη μέσα από το χρήμα.

Όταν οι γονείς πιστεύουν ότι στερώντας τα χρήματα από τα παιδιά τους τα βοηθούν να διαμορφώσουν σωστό χαρακτήρα, τα παιδιά θα μεγαλώσουν διαμορφώνοντας ένα στερημένο και μίζερο χαρακτήρα.

Όλοι έχουμε ανάγκες σωματικές και συναισθηματικές. Οι σωματικές μας ανάγκες (δίψα, πείνα...) αναγνωρίζονται εύκολα. Οι συναισθηματικές μας ανάγκες αναγνωρίζονται πολύ δύσκολα. Η αδυναμία μας να κατανοήσουμε τις συναισθηματικές μας ανάγκες, μας οδηγεί στη δημιουργία πολλών «θέλω» που μας κάνουν να ξοδεύουμε χρήματα για την κάλυψη τους, αλλά στο τέλος καταλήγουμε σε ένα μεγάλο κενό επειδή δεν κατανοήσαμε την πραγματική συναισθηματική μας ανάγκη.

Έχουμε την ψευδαίσθηση ότι το χρήμα εκτός από την κάλυψη των σωματικών και υλικών αναγκών μας είναι και ένα εργαλείο για την κάλυψη κάποιων συναισθηματικών αναγκών μας όπως είναι η αγάπη, η ασφάλεια, η αυτοεκτίμηση, η δύναμη, η αυτονομία, η ελευθερία....

Αξίζει να έχουμε υπόψη μας ότι οι άνθρωποι που καλύπτουν ή τους καλύπτουν την ανάγκη τους για ΑΓΑΠΗ μόνο με το χρήμα καταλήγουν να είναι συναισθηματικά ανάπηροι!

........

Τι κι αν είναι από ξύλο, σίδερο ή χρυσό…

Βλέπεις, μυρίζεσαι αλλά δεν μπορείς να φτάσεις και να απολαύσεις αυτά που πραγματικά επιθυμείς. Φυλακισμένος σ’ ένα κλουβί! Τι κι αν είναι καμωμένο από χρυσό…

Νιώθεις ότι δεν μπορείς να ανοίξεις τα φτερά σου…

Αισθάνεσαι ότι δεν μπορείς να κάνεις αυτό που τόσο επιθυμείς…

Σκέφτεσαι να δραπετεύσεις… να φύγεις, να πετάξεις ψηλά…

Αναρωτιέσαι αν μπορείς…

Κι όμως μπορείς! Φτάνει να το θέλεις πολύ!

Η ικανότητα του μυαλού να θυμάται…

Η μνήμη είναι μια νοητική ικανότητα με την οποία...

Πιστεύεις ότι η δική σου μνήμη σε απατάει;

Αλήθεια πόσα χαρτάκια «να μην ξεχάσω» ή καλύτερα «να θυμηθώ» χρειάζεσαι κάθε μέρα;

Να θυμηθώ να πάρω το παιδί από το σχολείο…

Να θυμηθώ να δώσω τα ρούχα στο καθαριστήριο…

Να θυμηθώ να πληρώσω τους λογαριασμούς…

Να θυμηθώ να …

Κι όμως…

Άλλωστε μπορείς να κλείσεις τα μάτια σου στην πραγματικότητα, αλλά όχι στις αναμνήσεις! Αξίζει να το θυμάσαι αυτό…

Σου έχουν πει…

Βαδίζεις σ’ ένα δρόμο που ουσιαστικά και αντικειμενικά δεν είναι εύκολος. Άλλοτε σε υποστηρίζουν, πολλές φορές σε κατακρημνίζουν και λίγες φορές σε ανυψώνουν, αναλόγως των συνθηκών…



ΟΜΩΣ…

Σου έχουν πει για να σε πείσουν πως και τα δέντρα για να ανταπεξέλθουν στις δυνάμεις των ανέμων λυγίζουν κάποτε περισσότερο και κάποτε λιγότερο…προσαρμόζονται για να επιβιώσουν στις δυσκολίες που τους επιβάλλει η φύση.

Στην προσπάθεια τους να σε πείσουν/παραπλανήσουν αλλάζουν θέσεις, προσεγγίσεις, πιστεύω..

Αναρωτιέμαι φίλοι μου, πώς μπορεί ένας τυφλός «χαμαιλέων» να αλλάξει το σκουρωπό γκρίζο του χρώμα, αφού η ικανότητα του να αλλάζει χρώματα, προσαρμοζόμενος στο περιβάλλον, οφείλεται αποκλειστικά στη όρασή του και το χρώμα που παίρνει ολόκληρο το σώμα του είναι ακριβώς αυτό που βλέπει μπροστά του…

Ξεχασμένες μυρωδιές…

Ίσως οι περισσότεροι να γνωρίζουμε πώς μπορούμε να αρωματίσουμε ένα χώρο στο σπίτι μας… την κουζίνα μας για παράδειγμα, βράζουμε σε λίγο νερό λίγα γαρύφαλλα, μερικά ξύλα κανέλλας και φλούδες πορτοκαλιού. Αναδύεται ένα υπέροχο και φυσικό άρωμα.

Αναρωτιέμαι όμως πόσοι γνωρίζουμε πώς μπορούμε να αρωματίσουμε ένα χώρο στην καρδιά μας….

Πιστεύω ακράδαντα ότι η «φιλία» ευωδιάζει την καρδιά μας με τα πιο σπάνια και ξεχωριστά αρώματα… αφού για μένα «φιλία» είναι να μοιράζεσαι ιδέες, σκέψεις, ανάγκες, αισθήματα, όνειρα, αξίες, χρόνο, αντικείμενα… ξεχασμένες «μυρωδιές» που ευτυχώς νιώθω και πάλι να αρωματίζουν την καρδιά μου…

Σ’ ευχαριστώ πολύ που διαβάζεις τις σκέψεις μου… που αφιερώνεις χρόνο για μένα…που συναισθάνεσαι μαζί μου… Θέλω να ξέρεις ότι το κάνω κι εγώ με πολύ χαρά. Χαίρομαι ιδιαίτερα που κατάφερες να μου θυμίσεις «μυρωδιές» που είχα ξεχάσει…

Ναι, σε σένα απευθύνομαι…


Το νιώθω ότι μυρίζεσαι κι εσύ το ίδιο «άρωμα» με μένα...


Εσύ τι λες;

............