Τρίτη 14 Ιουλίου 2009

Προτεραιότητες…







Καλέ μου αναγνώστη, σε ευχαριστώ μέσα από την καρδιά μου για όλα!

Πολλά φιλιά!


Κυριακή 28 Ιουνίου 2009

Τα Επτά Θαύματα του Κόσμου…

Ζητήθηκε από μια ομάδα μαθητών να γράψουν μια λίστα με αυτά που κατά τη γνώμη τους ήταν τα σημερινά «Επτά θαύματα του κόσμου». Παρ’ ότι υπήρξαν κάποιες διαφωνίες, οι περισσότερες γνώμες αφορούσαν τα παρακάτω:

1. Οι Πυραμίδες της Αιγύπτου

2. Το Taj Mahal

3. Το Grand Canyon

4. Το κανάλι του Παναμά

5. Το Empire State Building

6. Η Βασιλική του Αγ. Πέτρου

7. Το Σινικό Τείχος


Ενώ μάζευαν τα γραπτά, ο δάσκαλος πρόσεξε ότι μια μαθήτρια δεν είχε τελειώσει ακόμη το γράψιμο. Τη ρώτησε λοιπόν αν είχε κάποιο πρόβλημα με τη λίστα της. Το κορίτσι απάντησε «Ναι, έχω λίγο πρόβλημα. Δεν μπορώ εύκολα να αποφασίσω, γιατί είναι τόσα πολλά…»

Ο δάσκαλος είπε, «Πες μας λοιπόν τι έχεις γράψει, για να δούμε αν μπορούμε να σε βοηθήσουμε». Το κορίτσι στην αρχή δίστασε, μα μετά διάβασε: Πιστεύω ότι τα Επτά Θαύματα του κόσμου είναι…

1. Να βλέπεις...

2. Να ακούς...


3. Να αγγίζεις...



4. Να γεύεσαι...



5. Να αισθάνεσαι...





6. Να γελάς...




7. Να αγαπάς.




Τα πράγματα που παραβλέπουμε σαν απλά και συνηθισμένα και που τα παίρνουμεγια δεδομένα, είναι πραγματικά τόσο εκπληκτικά και άξια θαυμασμού!

Τα πιο πολύτιμα πράγματα στη ζωή δεν μπορείς να τα αγοράσεις όσα χρήματα κι αν έχεις.

Πολλά Πολλά Φιλιά σε όλους!




Δευτέρα 22 Ιουνίου 2009

Το κογχύλι ξεχείλισε…

Πόση χαρά;

Πόση ευτυχία;

Πόσο γέλιο μπορεί να χωρέσει σε ένα μικρό κογχυλάκι μεγέθους ενός φουντουκιού... χωρητικότητας 5 ml;



Είχα τη ΧΑΡΑ να περάσω απίστευτες στιγμές χαλάρωσης, ξεγνοιασιάς, γέλιου με μια καταπληκτική παρέα…σ’ ένα γάμο που κανείς από εμάς δεν ήταν καλεσμένος… με απίστευτα νησιώτικα…

Μια καταπληκτική παρέα με
«αγγέλους»,
«αρχαγγέλους»,
«τρελούς»,
«τυφλούς»,
«θεούς»,
«θεές»,
«καρυάτιδες»,
«Ψινάκιδες»,
«λουλούδια»,
« πνεύματα»…

Μια καταπληκτική παρέα που δεν σταμάτησε να γελάει από τις 7:00 το απόγευμα μέχρι τις 4:00 τα ξημερώματα… και μάλιστα χωρίς τη χρήση αλκοόλ…χαχαχαχαχαχα




Θέλω να ευχαριστήσω όλη την παρέα μέσα από την καρδιά μου!

Έχω πάρει ένα από τα μεγαλύτερα μαθήματα ΖΩΗΣ και έχω αποκτήσει ένα κογχυλάκι που ξεχειλίζει από ευτυχία!


Ας έχουμε μια υπέροχη εβδομάδα όλοι μας!

Τρίτη 16 Ιουνίου 2009

Για ξχερωτισα μαλυα…

Αν μοπιερς να δαισαβιες ατυο το κιμενεο αεντα ττοε εχιες κι εσυ ενα ιαιδτιρεο μαλυο.
Μοπειρς να το δαισαβιες;
Μνοο 25 σουτς 100 μοπορυν να το κοανυν.
Δεν μρουποσα να πστιψεω ότι μρουποσα να δαιβζαω αεντα χρωις να εχω πρλβομηα. Σμυφνωα με πσφροταη ευρενα δεν πιαεζι ρλοο σε πιοα σιερα εναιι τα γμαρματα σε μια λξεη, ακερι να εναιι στη στωση σιερα το πωρτο και το τλευτειαο γμραμα της λξηες. Ατυο σμυβιαενι εδπιεη το αθνωριπνο μαλυο δαιβζαει οκλολρηρη τη λξεη και όχι ένα ένα τα γμαρματα. Αιπτσυετο ε;


Για ξεχωριστά μυαλά…

Αν μπορείς να διαβάσεις το πιο πάνω κείμενο άνετα τότε έχεις κι εσύ ένα ιδιαίτερο μυαλό.
Μπορείς να το διαβάσεις;
Μόνο 25 στους 100 μπορούν να το κάνουν!
Δεν μπορούσα να πιστέψω ότι μπορούσα να διαβάζω άνετα χωρίς να έχω πρόβλημα. Σύμφωνα με πρόσφατη έρευνα δεν παίζει ρόλο σε ποια σειρά είναι τα γράμματα σε μα λέξη, αρκεί να είναι στη σωστή σειρά το πρώτο κα το τελευταίο γράμμα της λέξης. Αυτό συμβαίνει επειδή το ανθρώπινο μυαλό διαβάζει ολόκληρη τη λέξη και όχι ένα ένα τα γράμματα. Απίστευτο ε;


Μοπειρς να το δαισαβιες;

Δευτέρα 8 Ιουνίου 2009

Ντόμινο…

Ντόμινο: Ένα παιχνίδι…

Παίζεται με ορθογώνια πλακίδια που στη μια πλευρά δεν γράφουν τίποτε ενώ στη άλλη είναι χωρισμένα στα δυο με μια γραμμή. Στο κάθε τμήμα έχουν από καμία μέχρι 6 τελείες. Ο σκοπός του παιγνιδιού είναι να απαλλαγεί ο κάθε παίκτης από τα πλακίδια του.


Ντόμινο: Μια κατασκευή που η πτώση ενός τμήματος παρασέρνει και όλα τα υπόλοιπα, δημιουργώντας εντυπωσιακές εικόνες…



Ντόμινο: Μια κατάσταση με αλυσιδωτές αντιδράσεις…

Ντόμινο θετικών σκέψεων…



Σήμερα έχω τη βεβαιότητα ότι…



Σάββατο 6 Ιουνίου 2009

Είναι κάποιες μέρες… (2)



Είναι κάποιες μέρες που κλείνεσαι στο σπίτι και δεν θέλεις να βλέπεις άλλους…


Να χτυπάει το κουδούνι του σπιτιού και αφού βλέπεις ποιος σε θέλει να μην ανοίγεις…


Να χτυπάει το τηλέφωνο (να κοιτάζεις ποιος σε καλεί) και να μην το απαντάς…


Να λαμβάνεις στο κινητό σου sms τύπου ΖΕΙΣ? και να μην θέλεις να απαντήσεις…


Να μένεις μόνη με τις ώρες στην αυλή του σπιτιού σου…





….και να σκέφτεσαι τι έχεις κάνει λάθος…γιατί θέλεις τόσο πολύ να απομακρυνθείς… τι φοβάσαι από τους ανθρώπους… δεν μπορούν να σε πληγώσουν άλλο… δεν υπάρχει κάτι άλλο για να πληγώσουν…

Γιατί ο κόσμος να είναι τόσο κακός… κανείς δεν χαίρεται με τη χαρά σου, την ευτυχία σου…

…και μετά να ανοίγεις τον υπολογιστή σου… να παραβιάζεις την υπόσχεση που έδωσες να απέχεις από το διαδίκτυο και να βλέπεις 12 ξεχωριστά μηνύματα από 12 ανθρώπους που δεν τους ξέρεις κανονικά… και να σε εμψυχώνουν…να σου δείχνουν το δρόμο της αισιοδοξίας… να σε κάνουν να γελάς…

…και σκέφτεσαι… γιατί να μη λειτουργούν οι άνθρωποι έτσι και στην πραγματική ζωή…


Σας ευχαριστώ όλους από καρδιάς…

Θα σας επισκεφτώ όλους σύντομα…


ΥΓ 1: Λέτε τελικά να χτύπησα σοβαρά στο κεφάλι μου και να μη φάνηκε στη μαγνητική?

ΥΓ 2: Το ξέρω ότι είναι κάπως δύσκολο αλλά θα ήθελα κάποια μέρα να σας είχα καλεσμένους σε ένα ξεχωριστό πάρτυ στο σπίτι μου… όλους σας!

ΥΓ 3: Α, και για να μη ματιάσει κάποιος την παρέα μας… να προσθέσω για καλό και για κακό ένα «ματάκι» που μου χάρισε ένας e/φίλος όταν έμαθε για το ατύχημα…


Παρασκευή 5 Ιουνίου 2009

Είναι κάποιες μέρες…

Είναι κάποιες μέρες που ο γύρω κόσμος φαντάζει φτωχός και άδειος, που δεν μπορείς να βρεις νόημα σε τίποτα, που το πέπλο της μελαγχολίας σε τυλίγει και υποφέρεις. Υποφέρεις από πτώχευση του Εγώ…

Κι όμως…

Πριν από πολλά χρόνια η μελαγχολία ήταν μια αξιοζήλευτη ιδιότητα που χαρακτήριζε ανθρώπους πολύ ευφυείς, προικισμένους, ξεχωριστούς (φιλοσόφους, ποιητές, καλλιτέχνες). Ήταν η ιδιότητα εκείνη που έκανε έναν άνθρωπο να μη σταματάει να ψάχνει για την ουσιαστική αξία, το νόημα της ζωής και της ανθρώπινης ύπαρξης.




Σήμερα…

H μελαγχολία τείνει να γίνει θλίψη. Χαρακτηρίζεται από μία βαθιά επώδυνη διάθεση, παύση του ενδιαφέροντος για τον έξω κόσμο, μείωση του αισθήματος του εαυτού… και χαρακτηρίζει σε μεγάλο βαθμό τη ζωή πολλών ανθρώπων… λουλουδιών ή μη…

ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΓΙΑΤΙ…